18.5.08

Woche vom 19.-23.5.




Projet Uelzecht
Den 21. Mee fuere mer mat 2 Klassen vun Luerentzweiler, déi dé Projet initiéiert hun, mam Bus op Thil bei eng vun de Quellen vun der Uelzecht


Info: D'Uelzecht ass een vun de längste Lëtzebuerger Flëss.


D'Quelle vun der Uelzecht


Zënter Joerzéngten zerrappe sech d'Lokalchroniste vun Däitsch-Oth a vun Thil iwwer d'Quell vun der Uelzecht. De Fall ass net esou einfach: De Floss Uelzecht entstaamt dem Zesummefloss vun zwou Baachen. Déi eng entspréngt zu Däitsch-Oth, déisäit der Grenz, am franséischen Departement Moselle, leeft do ënner der rue de l'Alzette an Direktioun Esch-Uelzecht. Déi aner Baach, Vacherie genannt, kënnt vun Thil no bei Villerupt am franséischen Departement Meurthe-et-Moselle a leeft bei Réisseng um Terrain vun Däitsch-Oth an déi aner Baach. An deem Moment entsteet d'Uelzecht, déi eng 400 Meter weider duerch d'Kläranlag vun Däitsch-Oth leeft, fir gebotzt a Richtung Lëtzebuerg weiderzelafen.


D'Uelzecht op Lëtzebuerger Terrain.


Zu Esch leeft d'Uelzecht ënner der Uelzechtstrooss erduerch a kënnt op der Héicht vum Schlassgoart, beim virmolege Berwart-Schlass, erëm un d'Dageslut. Bis 1911 goung hiere Laf duerch déi haideg Kanal- a Liberatiounsstrooss, fir dann an déi ënnescht Uelzechtstross anzebéien, déi 1905 ugelucht gouf, woubäi d'Uelzecht iwwerdeckelt gouf.

Hannert Esch leeft se durech d'Wisen, laangscht Schëffleng, Hënchereng, Fenneng, Beetebuerg, Léiweng, Bierchem, Béiweng, Réiser, Hesper, duerch d'Stad Lëtzebuerg, wou se sech tëscht de Sandsteefielsen e Wee gesicht huet. Hannert der Stad leeft d'Uelzecht viru laangscht Bäreldeng, Walfer, Steesel, Bouferdeng, Hielem, Hënsdref, Luerenzweiler, Pretten, Lëntgen, Gousseldeng a Rollengen. Se fléisst duerch Miersch, an da laangscht d'Uertschaften Biereng, Miesdref, Pëtten, Kruuchten a Kolmer-Bierg, ier se, no 73 km, bei Ettelbréck an d'Sauer leeft.

De Wope vun Esch mat der Uelzecht







an e Gedicht

August LIESCH

Den Taucher

(Fräi nom Friderech vu Schiller)

Wie wot de Spronk?
Heit steet méng eelst Duechter,
S'as nët méi jonk,
An och nët grad schéin,
Mä se kritt duerfir
Vill Geld a vill Saachen a Sëlwergeschier.
Déi gëlden Zalettchen hei
Fléit nondikass!
An d'Uelzecht elo
wou s'am déifsten as.
An dee mer s'erëmbréngt,
Dee kann se behalen
A méng Duechter, onst Kätti
As him zou Gefalen. -»

Sou rifft de Kinnek,
Zu gläicher Zäit
Hat hien d'Zalettchen
An d'Uelzecht gehäit
An d'Jongen, déi stin do
Niewent dem Kätt
De Jang an den Hari,
Den Nick and de Mätt
De Klos an den Tunn,
De Fränz an de Frinn
- Esou laang scho war d'Uelzecht
Gebotzt nët méi gin.

Se stin do ze brucken,
An all hun se d'Flemm.
Op eemol du koum een,
'T war een aus der Schwämm.
An alles rifft,
An alles as frou,
Hien denkt: Haalt d'Mailer zou,
Ech weess, wat ech mengen,
Ech fleet him op d'Kätt
Wann ech nëmmen d'gëlden
Zalettchen hätt ...»

E spréngt och an d'Waasser,
En däicht op de Fong,
Dat éischt wat e bréngt,
War en zrassege Schong.
Sou bal e konnt schwätzen,
Du sot en: Dat as, ménger wärrech,
Do ënnen en Dreck!
Et fënt ee vun allem,
Mee nët wat ee sicht,
A keen Däiwel ka soen,
No wat dat et richt.»

E stong do ze zabblen,
Well d'ware gewëss
Eng Wochen ër dräi
No der Schuebermëss.

De Kinnek rifft:

An d'Kätti seet och:
. -

Fir d'zweet Kéier däicht en,
Mä du gong et schif
En as an de Potschamben
Hänke blif.


zu gudder Lescht nach en Quiz iwwert d'Uelzecht


Do si mer grad drun

Lëtzebuergesch:

Michel Rodange

Renert

Deutsch

Vorstadtkrokodile

Von SchülerInnen ausgewählte und aufbearbeitete Texte aus Ubangi Shari und Baiabong

Sprachbuch: Erich Kästner

vorlesen u. diskutieren:

Die Konferenz der Tiere

Die Wortarten

Das Satzgefüge

Français

U10

Produire un montage radiophonique

Math

Operationen: Brüche

Geometrie:

Wiederholung + Kreis

À faire

Arbeiten zu Vorstadtkrokodile abgeben

Texte Lesebuch vorbereiten

Lecture pour le plaisir:

L’œil du loup

Pennac


Wochen-

plan vom

19.-23.5..

Examen d’admission en VIIe d’orientation (Session de septembre 2000)

Examen d’admission en VIIe d’orientation (Session de septembre 2000)

Examen d’admission en VIIe d’orientation (Session de septembre 2000)

compos



23.5.

Brüche










Hei ass e link fir déi Kanner, déi sech wellen op den examen recours virbereeden


une erreur s'est glissée dans la liste qui vous a été distribuée

à lire: 20.6. > maison néolithique Lorentzweiler

26.-27.6. > nuitée à la maison Rosati

veuillez la consulter en ligne

Liste des sorties en été

Devoirs en classe


MA

DE

FR

1

23.5.

Brüche



2

10.6.

27.5.

30.5.

3

24.6.

24.6.

13.6.


Kufa Mettwoch 21.5. um 14h15


Chota Divana

photo : Niels Stotenborg

Les musiciens et poètes “manghaniyar” et “langa” du désert, princiers, charmeurs, insolents de beauté et de virtuosité, possèdent la majesté de leur environnement : le Rajasthan (mot sanskrit signifiant "Pays des princes").

Aujourd’hui, le nombre d’artistes traditionnels s’amoindrit, pour cette raison, les aînés créent de véritables écoles de musique pour sauvegarder cette tradition.

Des enfants, dès l’âge de 8 ans, s’initient et portent déjà en eux, l'une des traditions les plus brillantes du continent indien.

Sous la férule des anciens guerriers Rajputs, une multitude d'artistes arpentaient autrefois le pays. Leur terrain de prédilection s'étendait de Jaisalmer, la cité aux portes du désert, jusqu'à Udaipur, la ville dont les eaux des deux lacs sont encore nimbées de l'aura du Maharana, ce roi-soleil chassé de la forteresse de Chittorgah au XVII° siècle par Akbar le conquérant musulman.

La caste (jâti) des Manghaniyars du désert du Thar vit plus particulièrement dans la région de Jaisalmer et de Barmer à la limite du désert et de la frontière pakistanaise. Ils privilégient l’usage de la kamanchiya, cette vièle lourde aux sons graves.

Les Langas, eux, sont situés dans la région de Jodhpur, ils se servent du sarangui, " l’instrument aux mille couleurs", autre vièle de l’Inde traditionnelle.

L’art des manghaniyars et des langas serpente entre tradition savante et populaire. Qu'ils chantent un bhajan, un chant dévotionnel à Krishna à travers l'épopée de Mira Baï la jeune princesse qui donna sa vie à l’incarnation de Vishnou, ou, qu'ils évoquent les fiers Banjaras les nomades commerçants de l'Inde, les chanteurs manghaniyars et langas ont maintenu les vestiges d'un art chevaleresque, religieux et gestuel.

Leur répertoire oscille entre les mota gît (chants de forme plus classique) ou les chota git (chants courts et populaires) comme le fameux "Sat Bhayan Ki Ek Behanadly" ("Sept frères et une sœur"), ce chant de femme et de séparation rendu célèbre par le film Latcho Drom qui retrace l'épopée musicale tsigane.

Des anciens palais à l'actuel désert du Thar, les castes des musiciens professionnels Manghaniyars et Langas servent leurs jajman, les castes supérieures qui entretiennent ces musiciens des petits éleveurs Sindhi Sipahi jusqu’aux castes des anciens guerriers rajputs. Bien que maintenant de religion musulmane, ces castes de musiciens chantent aussi pour un public hindouiste, ils accompagnent constamment le quotidien par des chants qui invoquent la pluie ou qui célèbrent la naissance et le mariage.

Keine Kommentare: